คนกรุงเทพไม่ชอบรถติด แต่ต้องการเดินทางด้วยเส้นทางเร็วที่สุด หากเจอคนขับที่ชำนาญเส้นทาง จะพาเข้าเส้นทางลัดได้ เลี่ยงรถติดได้ ย่อมถูกใจคนนั่ง คนใช้บริการ
ในวันที่หนึ่ง ข้าพเจ้ามีธุระเร่งด่วน เวลาบ่ายสองโมง เปิดกูเกิล แมพ ดูเส้นทางจากย่านคลองสานไปตลิ่งชัน ใช้เวลา 35 นาที มีเส้นแดงทึบแถวโรงเรียน คิดคำนวนในใจ ข้าพเจ้าจะไปได้เร็วกว่านี้ มีทางเลือกอื่นไหม
แต่โชคดีมาก ข้าพเจ้าได้แท็กซี่ ขับพาไปถึงเป้าหมายเร็วกว่าที่กูเกิล แมพบอก เพราะพาเข้าถนนใหญ่ในเมือง ซึ่งเวลานั้น รถไม่ติด แต่ในกูเกิล แมพ จะพาไปถนนราชพฤกษ์ที่รถติด และเส้นทางอ้อมกว่า และเป็นโอกาสดี ได้คุยกับ นายประทีป โชเฟอร์แท็กซี่ ได้ฟังเรื่องย่อของครอบครัวเล็ก ๆ ที่มีท้องถนนกรุงเทพฯ เป็นเหมือนโรงงานที่ไม่มีประตูปิดเปิด
เมื่อปี 2561 ประทีป เป็นหนึ่งในรถตู้ 1,800 คัน ที่หยุดวิ่ง เพราะรัฐบาลมีนโยบายจัดระเบียบรถตู้ ไม่ต่ออายุรถตู้อายุครบ 10 ปี ประทีป จึงหันมาขับแท็กซี่ ซึ่งนับว่าเป็นการเริ่มต้นใหม่ที่ไม่ผิดทาง
4 ล้อเลี้ยงดู 4 ชีวิต
ประทีปบอกว่า ขับแท็กซี่ดีกว่า เพราะได้เงินสดทุกวัน เราไม่ต้องการเงินเยอะหรอก ขอมีหมุนเวียน ใช้จ่ายแต่ละวัน 3-400 บาท ส่งรถเข้าอู่แล้ว เหลือเงินเข้าบ้าน รายได้อย่างน้อย 1,000 บาทขึ้นไป จ่ายค่าเช่ารถ 600 กว่าบาท ค่าแก๊ส 300 บาท ได้วันละ 1,200 บาท เลี้ยงครอบครัวได้ ไม่ต้องทำอย่างอื่น
ผมเลือกรถเช่า 24 ชั่วโมง รถอยู่กับเรา แต่ไม่ต้องรับผิดชอบอะไร อู่ซ่อมให้ เขาจัดการหมด มีอุบัติเหตุอู่ก็จัดการให้ เคยเช่าซื้อนะ แต่ไปไม่รอด หมดเงินไปกับค่าซ่อมรถเยอะ เรื่องอุบัติเหตุ คนขับไม่พลาดหรอก แทบไม่มี นอกจากจะดื่มแล้วขับ หรือง่วงสุด ๆ อาจจะพลาด
ทุก ๆ วันผมพาแฟน กับลูกมาท่าช้าง ลูก 2 คน 4 ขวบ และ 5 ขวบ เรียนที่โรงเรียนวัดโพธิ์ ไม่ต้องเสียค่าเทอม พอลูกเข้าเรียน แฟนผมก็เริ่มขายผลไม้ตู้แช่ รอลูก พอโรงเรียนเลิกบ่ายสาม แฟนเข็นรถผลไม้ตู้แช่ไปเก็บ แล้วเข้าไปรับลูกที่โรงเรียนพากลับบ้านด้วยกัน
เราช่วยกัน ๆ 4 คน พ่อแม่ลูก ไม่เคยห่างกัน ไม่ว่าจะมี จะจน ต้องก้าวไปด้วยกัน เช้าออกจากบ้าน เย็นกลับบ้าน ผมจะกลับค่ำหน่อยบางวัน ก็ไม่ต้องห่วง เพราะลูกอยู่กับแฟน
ถนนคือโรงงานที่ไม่จำกัดเวลาทำงาน
ผมไม่จำกัดเวลาขับ เพราะต้องการรายได้ เราต้องแลกกับเวลา แต่บางทีไม่แน่นอน วิ่งครึ่งวัน ได้เงินมากกว่า 1 วัน มีฟลุ๊ก ได้มากกว่าปกติ ค่าตัวขึ้นอยู่กับความขยันของเรา เช้า เย็น ต่อช่วงมืดได้อีก ช่วงเย็นลูกค้า คือนักเรียน คนกลับบ้าน พนักงานร้านค้า และห้างต่าง ๆ มีบางวัน ลูกค้าเหมารถไปพัทยา ไปกลับ สามพันกว่าบาท ค่าแก๊ส 300 บาท มันเป็นจังหวะ ไม่แน่นอน
ขับอย่างไร ให้รายได้ดี
ใครเรียก ต้องไปหมดได้ ไม่ปฏิเสธลูกค้า ผมเคยขับรถตู้มาก่อน รู้เส้นทางดี คนขับแท็กซี่ได้ ต้องรู้เส้นทางเป็นหัวใจเลย ไม่ว่าเส้นทางหลัก เส้นทางลัด ตรอกซอกซอย เพราะมันจะประหยัดเวลา รู้โลเคชั่น ไม่ว่าจะไปทางไกลแค่ไหน 50 เขตในกรุงเทพ เราจะต้องรู้โลเคชั่นผู้โดยสาร เอาคนในพระนครออกไป เอาคนนอกเมืองเข้ามาทำงานได้ ต้องหาลูกค้าให้ได้ ถ้าเก่งเส้นทางนะ เดือนหนึ่งได้ถึง 4-50,000 บาท
ลูกค้าอยู่ตรงไหนเยอะ
ลูกค้าส่วนมากบ้านอยู่ในซอย ประมาณนั้น เข้าลึก ผมไปหมดนะ ไม่ว่าแม่ค้า ไม่ว่านักธุรกิจ ผมไปหมดนะ แต่ผมไม่เอาลูกค้าประจำ หรือลูกค้ารายเดือน เพราะผมชอบตามสะดวก โทรมา หากผมไม่สะดวก ก็ไม่รับ และต้องหาลูกค้าโรงแรมด้วย เรารู้จุดจอด ย่านราชดำริ สีลม เข้าคิวได้ ถ้าจุดไหนเสียค่าคิว เราไม่ยุ่งกับเขา
ไม่เข้าแอพพลิเคชั่น เพราะถูกเอาเปรียบ
ผมไม่เข้าแอพพลิเคชั่นเพราะไม่อยากพายเรือให้โจรนั่ง เราไม่อยากทำงานให้เขา เพราะเขาได้มากกว่าเรา เขาเรียกลูกค้าแพง ๆ แต่ให้ส่วนต่างกับเรานิดเดียว เช่น สองร้อยบาท เราได้ไม่กี่บาท ต้นทุนของเรา ค่าสึกหรอต่าง ๆ เขาไม่ได้ช่วยเราออกนะ เช่น ค่าถ่ายน้ำมันเครื่อง เราขับแบบนี้อิสระดี จอด วิ่งตอนไหนก็ได้ เราไม่จำเป็นต้องอาศัยเขา
อะไรทำให้ขับแท็กซี่ได้นาน
คิดว่าเพราะใจรักมากกว่า ถ้าใจไม่รัก อาชีพบริการไม่เหมาะกับคนใจไม่รัก ลูกค้าป่วน เราก็อดทน เดี๋ยวมันก็ผ่านไป ผมโตมากับอาชีพขับรถสาธารณะ ถูกฝึกอบรมมาดี เพราะขับรถตู้มันต้องบริการเป็นพื้นฐาน คนขับรถต้องทนทุกอย่าง ทนให้ได้ ทนนั่งหลังพวงมาลัย ลูกค้าบ่น ผมก็เฉย ๆ แต่ก็น้อยนะ แต่ผมเจอแต่คนดี ๆ นะ คุยกันได้ ผมเป็นกันเองกับลูกค้าทุก ๆ คน บางวันผมเอาลูกมานั่งด้วย เพราะไม่มีคนดูลูก ผมจะบอกลูกค้าด้วย ขออภัยนะครับ มีเด็กนั่งด้วย
ขอบคุณภาพ www.thairath.co.th
